Przejdź do głównej zawartości

Kalumnie rzucam na pocztę

Obraz
Autor:

Ostatnio nie otrzymuję listów i paczek, na które czekam. W pierwszych dniach września z Krakowa wywędrowała do mnie przesyłka. Do dziś nie dotarła. Kilka dni później znów coś wysłano i skutek taki sam. Jako, że ufam wysyłającym, a nie ufam poczcie - rzucam kalumnie na pocztę. W piątek z nieodległego miasta znów wysłano paczkę. Dziś mamy środę, a jej nadal nie ma w mojej skrytce.

Dlaczego?! Skąd u pracowników poczty przekonanie, że mogą lekceważyć moją (no i nie tylko moją) korespondencję?!

Zła jestem. Straszliwie.

Komentarze

Anna pisze…
Wierzę Ci, że zła jesteś. Oby przesyłki dotarły!
czwartek, października 02, 2008
Monika Badowska pisze…
Byłam dziś na poczcie. I co zastałam? Kopertę w skrytce. Gdy podeszłam do okienka i podpytałam, czy jest coś jeszcze do mnie, znalazł się polecony i paczka. Na które oczywiście awizo nie zostało włożone do skrytki, bo po co... Zgrzytam zębami na wspomnienie;)
czwartek, października 02, 2008
Anonimowy pisze…
Kalumnie = niesłuszne posądzenie kogoś; oszczerstwo.
Dlaczego zatem rzucasz oszczerstwa na naszą ukochaną Pocztę Polską?
piątek, lutego 20, 2009
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
6 komentarzy
Czytaj dalej »