Wydawnictwo Galaktyka
Czytałam gdzieś, że książka o Daweyu bibliotecznym kocie mało mówiła o nim samym. Podobnie można powiedzieć o książce zatytułowanej „Życie na trzy psy” – psy są w niej owszem i choć jeden z nich odgrywa kluczową rolę w opisanych tam wydarzeniach życia zwierzaków jest tu znacznie mniej niż życia ludzkiego.
Jeśli jednak odrzucimy pragnienie czytania opowieści o psach, to znajdziemy w książce przepiękną historię miłości, starości i odkrywania siebie.
Mąż Abigail, Rich, uległ wypadkowi. Jego mózg od tamtej pory nie funkcjonuje prawidłowo – mężczyzna utracił pamięć krótkotrwałą, ma kłopoty z kojarzeniem wielu spraw, nie poznaje własnego domu i staje się zagrożeniem dla najbliższych.
Abigail, po próbach ułożenia życia rodzinnego tak, by odpowiadało ono jak najpełniej potrzebom męża, poddaje się i z wyrzutami sumienia umieszcza Richa w ośrodku dla osób z porażeniami mózgu. Odwiedza go, spędza z nim dużo czasu i jednocześnie boryka się ze świadomością, że gdy tylko zamknie za sobą drzwi, mąż zapomni, że była u niego.
Sześćdziesięcioletnia kobieta, żona bez męża próbuje oswoić codzienność. Pomagają jej w tym trzy cudowne psy. Abigail na nowo uczy się numerów telefonów do elektryka, hydraulika, uczy się od nowa jazdy autem, przepłasza zapachem psich oddechów strachy nocne.
Trudna to opowieść, bo i trudne jest życie. Abigail Thomas udało się cudnie przyłapać chwile najtrudniejsze i opisać w przepiękny sposób.
Komentarze
Ona odkryla w sobie psiejstwo i prawdziwy psiarz to zrozumie, ze tak malo miejsca poswieca swoim psom. Ja sie tej ksiazki balam, bo opis mnie nie przekonywal, ale skusily mnie te psy na okladce. :))
Powiesc mnie zachwycila, uspokoila i dala nadzieje. Najbardziej zdumiewa fakt, ze ona i jej maz lacza sie ze soba telepatycznie. Prawdziwa milosc. Polecam i mam nadzieje, ze wydawnictwo pojdzie za ciosem i bedzie tlumaczyc inne powiesci Thomas.