Wydane przez
Wydawnictwo Czarne
Wydawnictwo Czarne
Powieść Natalki Śniadanko traktuje przede wszystkim o człowieku. Opowieść snuta przez Lichosławę Galiczanko, dziennikarkę działu rozrywki w gazecie KOLT 2 ukazującej się w Tygrysowicach, odsłania nam codzienność miasteczka, tajemnice dziennikarskiego zawodu oraz szczegóły z życia bohaterki.
Jest tu także doskonale, w ironiczny sposób, nakreślony obraz współczesnej Ukrainy – państwa, które po latach zniewolenia próbuje odnaleźć potęgę i własną tożsamość. Ścierające się prądy nacjonalistów i zwolenników Rosjan nieco przeszkadzają w budowaniu nowej Ukrainy, co Śniadanko wykorzystuje w prawdziwie mistrzowski sposób w swojej powieści. Znajduje również okazję, by nieco skrytykować niemiecki ordung – choć zestawiając rzeczywistość ukraińską z niemiecką (choćby w opisie terapii stosowanej przez profesora Kozaczka-Gwiżdżenko) dokonuje już wystarczająco trafnego podsumowania.
W cechach Lichosławy odnalazłam wiele własnych cech. Tym intensywniej czytałam powieść, im bardziej redaktorka stawała się podobna mnie. Może po prostu pisarce udało się w szalenie trafny sposób oddać psychikę kobiety około trzydziestoletniej?
Doktorat trzeba napisać, zdobyć wyższe wykształcenia, znaleźć intratną posadę, dobrze wyjść za mąż, urodzić co najmniej dwójkę dzieci, na wiosnę umyć okna, co niedzielę chodzić do kościoła. Gotować uszka na Wigilię i własnoręcznie piec paskę na Wielkanoc, ubierać się w pastelowe kolory, robić jaskrawego makijażu, nie używać niecenzuralnych słów, zawsze życzliwie uśmiechać się do współrozmówcy (…)
(…) jedyne, czego mi brakuje w tym klarownym systemie obowiązków i perspektyw, to moje własne pragnienia, o które nikt nie pyta.
Powieść Natalki Śniadanko to również ważny głos w dyskusji o prowincjonalności. Tygrysowice, skąd pochodzi i gdzie pracuje bohaterka książki, leżą nieopodal Lwowa, ale ich mieszkańcy oburzają się na nazywania ich miasteczka prowincją. Mówią o fenomenie tygrysowickim, o pochodzących z Tygrysowic intelektualistach, artystach, naukowcach i twierdzą, że „prowincja geograficzna, to nie prowincja duchowa”. Autorka pyta od czego zależy negatywny wydźwięk określenia „prowincja” i w jaki sposób powiązane są prowincjonalność z poczuciem niższości.
Fabuła powieści wiedzie nas zagadkowymi tropami przez zwykłe-niezwykłe dni Lichosławy i jej szczura Ahatanhela. Warto przyjrzeć się codzienności ukraińskiej dziennikarki i rozważyć, czym dla nas jest prowincja.
P.S. 1.Temat, przyznacie interesujący, szczególnie w kontekście tytułu mojego bloga;)
P.S. 2. Gdy wpisałam w Google hasło „prowincja” wyskoczyło 1480000 rekordów.
Komentarze