Przejdź do głównej zawartości

Marta Zaraska. Zawieszeni.

Bohaterką książki jest Ewa Werner, której udało się wyrwać z Płocka i skończyć studia, rozpocząć pracę w Warszawie. Pewnego dnia, świat, który codziennie z mozołem układa, rozpada się - Ewa traci pracę, a tym samym staje przed dylematem: zostać - wyjechać. Wyjeżdza do Kanady i tam próbuje odnaleźć sens życia, pracy, miłości.

Praca to zbawienie ludzkości. Bez niej człowiek wariuje, gnije, traci wzrok i głuchnie. Gdy jesteśmy w szkole, nie możemy się doczekać, kiedy ją skończymy. Na studiach wierzymy, że praca da nam wolność. Kiedy zaczynamy pracować, marzymy o emeryturze. A jak nadchodzi, chcemy znów być w szkole, odrabiać lekcje i dostawać linijką po łapach od zakompleksionych nauczycieli. Cale życie czekamy jak w dworcowej poczekalni. Tyle, że pociąg nie przyjeżdza, bo kolejarze strajkują.

Chcę wiedzieć, że w państwie mam oparcie, że policjant pomoże, strażak ugasi, lekarz wyleczy, a sędzia sprawiedliwie osądzi. Chcę mieć wokół uśmiechniętych ludzi. Mam dość kurczowego trzymania torebki, zamykania samochodu na cztery spusty i blokadę, zostawiania zapalonego światła w mieszkaniu, sprawdzania rachunku w hipermarkecie, czy nie oszukali, nie okradli. To takie męczące.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...