W grudniu byłam na spotkaniu z Martą Obuch. Energiczna, zdecydowana, z ostrym nastawieniem do życia. Czytała fragmenty swojej debiutanckiej powieści i były owe fragmenty zabawne. Skuszona tym wszystkim, a także i tym, że mieszkamy na jednym osiedlu (cóż z tego, że liczy sobie 38 tys. mieszkańców) sięgnęłam wczoraj po "Precz z brunetami".
Nie napiszę, że spotkało mnie ogromniaste rozczarowania, bo moje nastawienie do książki nie było aż tak euforyczne. Ale jednocześnie nijak nie mogę napisać, że zachwyciłam się specjalnie mocno, bo to również nie byłoby prawdą.
Główna bohaterka, Magda, jest kobietą pracującą, fotografikiem. Jej profesja okazuje się jednak być w powieści zaledwie lekko odnotowana. Furda tam wygrane konkursy - liczy się chłop. Magdalena jest także kobietą dyskretną - chłopa przy sobie kotwiczącego nie pyta o nic. Nie zna jego miejsca pracy, nie zna jego rodziny, znajomych, nigdy nie oglądała jego dokumentów. Co gorsza bohaterka nie uczy się na błędach i w radosnych podskokach, a także w tajemnicy przed tymi, którzy starają się ją strzec, by jej ktoś niemądrej łepetyny z karku nie oderwał, pakuje się w kolejny romans z mężczyzną, o którym nie wie nic. Tzn. wie jak mu na imię i wie, gdzie ów wyśniony mieszka. Tymi, którzy Madzię chronią przez zbójami, a powini przed nią samą, są jej przyjaciółka Neta i męskie trojaczki, z których dwóch prowadzi biuro detektywistyczne, a trzeci jest oficerem CBŚ-u. Marek zakochuje się w Magdzie (która pała uczuciem do zbójcy), Jarek szczęśliwie żonaty, patrzy na jej wygłupy z dużym sarkazmem, Krzysztof (czemu nie Darek, ładniej by sie komponowało) zakochuje się w Necie i to na tyle skutecznie, że planują ślub.
Trochę te podchody zbyt są rozwlekłe. Gdzieś tak w połowie czytania dość miałam Wypychów, Dereszów, uwikłań bankowych Waldusia. Uśmiechałam się jedynie przy psie Deresza, który swoje i pana skarby zakopywał na działce u pana Anatola.
Obawiam się, że Martę Obuch dotknęła przypadłośc ponoć dotykająca debiutantów; chce się napisać "wszystko" niewiele miejsca zostawiając na później i dla czytelniczej wyobraźni. Tylko co się robi po opublikowaniu powieści, w której napisało się "wszystko"? Wymyśla się nowe "wszystko", czy pisze tę samą powieść pod innym tytułem i z innymi bohaterami?
Nie napiszę, że spotkało mnie ogromniaste rozczarowania, bo moje nastawienie do książki nie było aż tak euforyczne. Ale jednocześnie nijak nie mogę napisać, że zachwyciłam się specjalnie mocno, bo to również nie byłoby prawdą.
Główna bohaterka, Magda, jest kobietą pracującą, fotografikiem. Jej profesja okazuje się jednak być w powieści zaledwie lekko odnotowana. Furda tam wygrane konkursy - liczy się chłop. Magdalena jest także kobietą dyskretną - chłopa przy sobie kotwiczącego nie pyta o nic. Nie zna jego miejsca pracy, nie zna jego rodziny, znajomych, nigdy nie oglądała jego dokumentów. Co gorsza bohaterka nie uczy się na błędach i w radosnych podskokach, a także w tajemnicy przed tymi, którzy starają się ją strzec, by jej ktoś niemądrej łepetyny z karku nie oderwał, pakuje się w kolejny romans z mężczyzną, o którym nie wie nic. Tzn. wie jak mu na imię i wie, gdzie ów wyśniony mieszka. Tymi, którzy Madzię chronią przez zbójami, a powini przed nią samą, są jej przyjaciółka Neta i męskie trojaczki, z których dwóch prowadzi biuro detektywistyczne, a trzeci jest oficerem CBŚ-u. Marek zakochuje się w Magdzie (która pała uczuciem do zbójcy), Jarek szczęśliwie żonaty, patrzy na jej wygłupy z dużym sarkazmem, Krzysztof (czemu nie Darek, ładniej by sie komponowało) zakochuje się w Necie i to na tyle skutecznie, że planują ślub.
Trochę te podchody zbyt są rozwlekłe. Gdzieś tak w połowie czytania dość miałam Wypychów, Dereszów, uwikłań bankowych Waldusia. Uśmiechałam się jedynie przy psie Deresza, który swoje i pana skarby zakopywał na działce u pana Anatola.
Obawiam się, że Martę Obuch dotknęła przypadłośc ponoć dotykająca debiutantów; chce się napisać "wszystko" niewiele miejsca zostawiając na później i dla czytelniczej wyobraźni. Tylko co się robi po opublikowaniu powieści, w której napisało się "wszystko"? Wymyśla się nowe "wszystko", czy pisze tę samą powieść pod innym tytułem i z innymi bohaterami?
Komentarze