Św. Barbara przyszła na świat na terenie dzisiejszej Turcji. Urodziła się i wychowała w rodzinie pogańskiej . Przyjęła jednak wiarę chrześcijańską. Za to, że nie chciała się wyrzec wiary katolickiej była torturowana i poniosła męczeńską śmierć w 306 roku z rąk własnego ojca.
Kult św. Barbary, dziewicy i męczennicy, rozwijał się od VI w. najpierw na Wschodzie, później na Zachodzie Kościoła. Kult przenieśli do Europy Krzyżowcy, przywożąc relikwie ze Wschodu. Objął swym zasięgiem Włochy, Francję, Hiszpanię, Niderlandy i Niemcy. Źródeł kultu św. Barbary na Śląsku należy szukać w XIII wieku. Przeniesienie kultu Świętej miało początkowo obce, w szczególności niemieckie zabarwienie co spowodowane było tym, że rozpowszechnianie kultu związane było z osadnictwem niemieckich górników na terenie Czech i całego Śląska. Asymilacja i polonizacja kultu przyczyniły się do rozpowszechnienia go w szczególności w grupie gwarków na Dolnym i Górnym Śląsku.
Św. Barbara należała do 14 Świętych Orędowników, którzy czuwali nad chrześcijanami proszącymi ich o pomoc. Do św. Barbary zwracali się liczni chrześcijanie, szczególnie narażeni na utratę zdrowia lub życia. Postać świętej przewija się w wielu podaniach ludowych, baśniach, legendach, pieśniach i przysłowiach. W ikonografii św. Barbara ukazywana jest przede wszystkim jako patronka dobrej śmierci w płaszczu z welonem, trzymająca kielich z hostią lub monstrancję. Często w tle umieszczano wieżę, w której była więziona, z trzema oknami symbolizującymi Trójcę Świętą. Czasami u stóp św. Barbary ukazywano jej ojca Dioskura.
Najbardziej jednak znana jest jako patronka górników, którzy wierzą, że jej wstawiennictwo zapewni im powrót do domu, po przepracowanej na dole szychcie. Ze znanych zwrotów przysłowiowych można przytoczyć jeden z najbardziej adekwatnych: "Barbara święta o górnikach pamięta". Górnicza religijność zorientowana była zawsze na osobę swej Orędowniczki. Postać św. Barbary wpisała się w tradycyjną i codzienną obrzędowość rodzin górniczych. Opieka Świętej towarzyszyła górnikom nie tylko w miejscu pracy, ale również w życiu codziennym. Najpełniejszym wymiarem kultu św. Barbary są doroczne uroczystości górnicze zwane "Barbórką", które w swej istocie nierozerwalnie łączą religijną tradycję św. Barbary i codziennego życia wspólnot górniczych.
(Historię św. Barbary podaję za ...)
1. Św. Barbara (galeria Kurii Gliwickiej)
2. Św. Barbara z Kaplicy w SCC.
Kult św. Barbary, dziewicy i męczennicy, rozwijał się od VI w. najpierw na Wschodzie, później na Zachodzie Kościoła. Kult przenieśli do Europy Krzyżowcy, przywożąc relikwie ze Wschodu. Objął swym zasięgiem Włochy, Francję, Hiszpanię, Niderlandy i Niemcy. Źródeł kultu św. Barbary na Śląsku należy szukać w XIII wieku. Przeniesienie kultu Świętej miało początkowo obce, w szczególności niemieckie zabarwienie co spowodowane było tym, że rozpowszechnianie kultu związane było z osadnictwem niemieckich górników na terenie Czech i całego Śląska. Asymilacja i polonizacja kultu przyczyniły się do rozpowszechnienia go w szczególności w grupie gwarków na Dolnym i Górnym Śląsku.
Św. Barbara należała do 14 Świętych Orędowników, którzy czuwali nad chrześcijanami proszącymi ich o pomoc. Do św. Barbary zwracali się liczni chrześcijanie, szczególnie narażeni na utratę zdrowia lub życia. Postać świętej przewija się w wielu podaniach ludowych, baśniach, legendach, pieśniach i przysłowiach. W ikonografii św. Barbara ukazywana jest przede wszystkim jako patronka dobrej śmierci w płaszczu z welonem, trzymająca kielich z hostią lub monstrancję. Często w tle umieszczano wieżę, w której była więziona, z trzema oknami symbolizującymi Trójcę Świętą. Czasami u stóp św. Barbary ukazywano jej ojca Dioskura.
Najbardziej jednak znana jest jako patronka górników, którzy wierzą, że jej wstawiennictwo zapewni im powrót do domu, po przepracowanej na dole szychcie. Ze znanych zwrotów przysłowiowych można przytoczyć jeden z najbardziej adekwatnych: "Barbara święta o górnikach pamięta". Górnicza religijność zorientowana była zawsze na osobę swej Orędowniczki. Postać św. Barbary wpisała się w tradycyjną i codzienną obrzędowość rodzin górniczych. Opieka Świętej towarzyszyła górnikom nie tylko w miejscu pracy, ale również w życiu codziennym. Najpełniejszym wymiarem kultu św. Barbary są doroczne uroczystości górnicze zwane "Barbórką", które w swej istocie nierozerwalnie łączą religijną tradycję św. Barbary i codziennego życia wspólnot górniczych.
(Historię św. Barbary podaję za ...)
1. Św. Barbara (galeria Kurii Gliwickiej)
2. Św. Barbara z Kaplicy w SCC.
Komentarze