Bohaterka tej powieści jest matką, narzeczoną i tropicielką zagubionych ludzi. Pewnego dnia okazuje się, że nie jest tym za kogo się uważała. Dalia gubi się we własnym życiu. Przypomina sobie szczegóły, które już dawno jej pamięć pogrzebała i poznaje nowe, o których nigdy nie wiedziała. W badaniu własnej tożsamości wspierają ją przyjaciele i córeczka.
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
Komentarze
Lubię Picoult choć nie potrafiłam przejśc przez jej : "W imię miłości" a może to nie ten czas?